Στρατιωτική θητεία

10 Οκτωβρίου 2006, το προσκλητήριο βρίσκεται στην Αστυνομική διεύθυνση Άρτας, απ’ όπου και με καλούν να το παραλάβω. Και να τι εννοώ… Με καλούσε η πατρίδα να παρουσιαστώ στις 6 Νοεμβρίου 2006 στο Μεσολόγγι. Ήταν βλέπετε η σειρά μου να υπηρετήσω την πατρίδα. Οι μέρες πλησίαζαν και εγώ έτρεχα να συγκεντρώσω τα τελευταία χαρτιά. Με το άγχος που κατέχει κάθε νεοσύλλεκτο, ρώταγα συγγενείς και φίλους, για το τι θα έπρεπε να πάρω μαζί μου.

6 Νοεμβρίου 2006, ΩΡΑ 09:00. Το λεωφορείο φθάνει στο Μεσολόγγι.
ΩΡΑ 09:30, περνώ την πύλη και από τότε αρχίζουν τα βάσανα, που όλοι κάποια στιγμή τα περνάνε. Ύστερα από δυο εβδομάδες στον ελληνικό στρατό, παρουσία συγγενών και φίλων, δίνω τον όρκο μου στην πατρίδα. Εκείνη την ημέρα, ο στρατιώτης πλέον Χρήστου Λάμπρος, παίρνει την πρώτη του άδεια. Αφού πέρασε ένας μήνας εκπαίδευσης και πειθαρχίας, όπως προβλέπετε στο κέντρο, άρχισε να πλησιάζει και η πρώτη μετάθεση.

Ίσως η πιο κρίσιμη περίοδος στη θητεία κάθε φαντάρου, η πρώτη μετάθεση στην παραμεθόριο. Η μετάθεση ήρθε και εγώ έπρεπε σε τρεις μέρες να βρίσκομαι στο Λιβαδοχώρι στη Λήμνο. Ύστερα από ένα βράδυ φουρτούνας και τρικυμίας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, φθάνουμε με το καράβι μαζί με πολλούς άλλους φαντάρους στο λιμάνι της Μύρηνας. Από εκεί επιβιβαστήκαμε σε στρατιωτικά οχήματα και ο καθένας πήγε στην μονάδα του.Ύστερα από πέντε μήνες στην Λήμνο(Ιανουάριος2007-Μάιος2007), ήρθε η δεύτερη και τελευταία μετάθεση. Έπρεπε να παρουσιαστώ στις 18 Μαΐου 2007, στην Φιλιππίαδα απ’ όπου ύστερα από πέντε μήνες πήρα το πολυπόθητο απολυτήριο… Και κάπως έτσι έληξε και για μένα η στρατιωτική θητεία.